معنی ناجی مشهدی - جستجوی لغت در جدول جو

ناجی مشهدی(یِ مَ هََ)

لغت نامه دهخدا

محمد قاسم مشهدی شاعر، تقی الدین کاشی آرد: اصل وی از شیراز و تربیت یافتۀ اصفهان است، وی بمزید مکنت و ثروت و کثرت مال از مرتبۀ شعرا تجاوز نموده و در آخر حال ابواب مخالطت بر روی خود بسته و همواره همت بر داد و ستد اجناس و نقود و تحصیل مرابحه و سود میگماشت تا آنکه درشهور سنۀ تسع و سبعین جمعی از اجلاف آنجا بواسطۀ اندک طمعی که از او داشتند کینه از او در دل گرفته و چند زخم بر وی زدند ... هم در آن نسبت رخت بعالم بقا کشید و حکام، قاتلان وی را بسیاستگاه عدم رسانیدند، اشعار پسندیدۀ او کم است و دیوانی از او در میان نیست، و این چند بیت نمونه ای از برگزیدۀ اشعار اوست:
آلوده دامنیم و بصدعیب از این جهان
رفتیم مست تا کرم او چه می کند،
هوس تیغ تو کردیم بریدی از ما
صید آهوی تو گشتیم رمیدی از ما
ای که شمشیر کشیدی و نکشتی ما را
انتقام گنه خویش کشیدی از ما
گرمی خویش بزاری مفروش ای مجنون
این متاعی است که صدبار خریدی از ما،
(ملخص از خلاصه الاشعار خطی کتاب خانه مجلس)

لغت نامه دهخدا

قاضی مشهدی

(یِ مَ هََ)

مولانا قاضی مشهدی، عبدالوهاب) مردی دانشمند و ذوفنون بود و قاضی شهر مشهد، و در فن انشاء نظیر نداشت. و در کتابه قلعۀ عماد آیۀ ’ارم ذات العماد التی لم یخلق مثلها فی البلاد’ را او نوشته است. ظرفا و شعرای مشهد شاگرد وی بودند. از آن ظرفا یکی در صنعت مقلوب مستوی الفاظ ’مرادی دارم’ را یافته بقاضی گفت. او به اندک تأمل ’برآید یارب’ را جواب داد و این جواب زیاده از تعریف است. به اسم سیف این معمی از اوست:
جان از لب لعل تو و دل از سر زلفت
جویندۀ آب خضر و عمردرازند.
قبر وی در مشهد است.
(مجالس النفائس چ بانک ملی ص 26)

لغت نامه دهخدا

مانی مشهدی

(یِمَ هََ)

علاوه بر شاعری در کاسه گری و نقاشی نیز استاد بود و بدان جهت مانی تخلص داشت. (از مجالس النفایس ص 240). بواسطۀ لطافت طبع مورد توجه محمد مؤمن میرزا پسر سلطان حسین میرزا واقع و از جملۀ مقربان وی شد و در مشهد با همین شاهزاده به سال 923 هجری قمری به دست ازبکان بقتل رسید. ابیات زیر از اوست:
تو لبی نبخشی و من به خیال هر زمانی
لبت آن چنان ببوسم که ترا خبر نباشد
منم آنکه سنگ بر سر خورم و ننالم از تو
که نهال عاشقی را به از این ثمر نباشد
شب عیش وشادمانی بگذشت و سالها شد
چه شبی تو ای شب غم که ترا سحر نباشد.
(از تحفۀ سامی ص 114).
و رجوع به همین مأخذ ومجالس النفائس ص 67 و 240 شود

لغت نامه دهخدا

نادری مشهدی

(دِ یِ مَ هََ)

از نادراندیشان بود و نوبتی هم در هند ورود نمود. این بیت از اوست:
به ناخن می گشایم عقده های موی ژولیده
سیه بختم چه سازم درخور مو شانه ای سازم

لغت نامه دهخدا

نجاتی مشهدی

(نِ یِ مَ هََ)

عبدالعلی (مولانا...) یا ملا علی طوسی. از شاعران متأخر است. او راست:
پیوسته نکو نیست نظر بر رخ ماهی
گاهی سر راهی و سلامی و نگاهی.
رجوع به هفت اقلیم (اقلیم چهارم) و تذکرۀ نگارستان سخن ص 118 و تذکرۀ روز روشن ص 486 و تذکرۀ صبح گلشن ص 504 شود

لغت نامه دهخدا

ناظر مشهدی

(ظِ رِ مَ هََ)

مولانا ناظر مشهدی، یا ناظری مشهدی. از شاعران معاصر با امیرعلشیر نوائی است، میرعلیشیر در مجالس النفائس او را ’جوان بفهم که در ذهن تصرف تمام دارد’ وصف کرده است و مؤلف صبح گلشن رفتار و گفتار او را ’به طریقۀ بخردی’ دانسته. او راست:
می شود در قهر اگر خود را کشم ازبهر او
وه چه قهر است این که خود را می کشم از قهر او.
رجوع به مجالس النفائس ص 88 و 262 و مطلعالشمس ج 2 ص 448 و صبح گلشن ص 499 و قاموس الاعلام ج 6 شود

لغت نامه دهخدا

نجم مشهدی

(نَ مِ مَ هََ)

به روایت مجالس النفایس جامه بافی میکرده است. او راست:
سرم آن به که ز سودای تو در پا باشد
چون ندیدم سر آنت که سر ما باشد.
(از مجالس النفایس ترجمه حکیم شاه محمد قزوینی ص 254)

لغت نامه دهخدا

معنی ناجی مشهدی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما